دانه برف و مرگی برای خورشید

روزی از روز های گرم و سوزناک تابستان ، که همه از

گرمایش اعتراض داشتند. دانه های برف زیر نور افتاب دراز

کشیده بود و کم کم اب می شد.

برگ های بهاری از او می پرسیدند : چرا زیر افتاب دراز

کشیده ای ؟

تو باید به یک جای سرد بروی تا زنده بمانی .

اما برف جواب داد :من خورشید را دوست دارم .می خواهم

خورشید را از نزدیک ببینم.

اما هرچه برگ ها ودرختان  اورا نصیحت کردند

گوش نکرد و حرف خودش را زد.

در پایان او آب شد و به آسمان رفت ولی به پیش خورشید نرفت.

بلکه بالا تر از خورشید  رفت.

او توی کهکشان ها گشت وگذار کرد .

تا بالاخره به خورشید رسید.

از همهی سیارات سوال کرد که ایا می تواند به پیش خورشید

برود یا نه ؟

اما همه گفتند که خطرناک است.

اما او گوشش به این حرف ها بدهکار نبود.

انقدر رفت تا به خورشید فروزان مغرور رسید.

دانه برف خورشید را صدا زد : اهای خورشید سلام ،من به

دیدار تو این همه راه را پشت سر گذاشته ام .

خورشید فریاد کشید : چطور جرئت می کنی من را خورشید

صدا کنی ؟

من جناب خورشید ، سلطان سیارات هستم .

برف با خنده جواب داد: خورشید شوخی نکن .

خورشید عصبانی شدو دانه برف ذا به داخل خود کشید واورا

ذوب کرد.

و دانه برف ما به خاطر خورشید مغرور  جانش را فدا کرد.

پایان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: